سلام
مشکل من اینه که خیلی خجالتی , کم حرف و افسرده هستم که فک میکنم کم حرفی هم به خاطر همین دو مشکل هست.
از بچگی هم اینجوری نبود حدود 4 ساله اینجوری شدم. یعنی قبلا همش تو کوچه و خیابونا داشتم با هم سن و سالای خودم میگشتم اما بعد از یک اتفاقی که مقصرش پدرم بود رابطه ی من با همه ی هم محله ای ها و بچه هایی که باهاشون میگشتم قطع شد.
دیگه حتی روم نمیشد برم از سوپری محل چیز بخرم یا اگه میرفتم با خجالت و سرافکندگی و سر به زیری باید میرفتم . حتی حاضر بودم راهمو خیلی دور کنم ولی با اینا چش تو چش نشم.
این موضوع کلا منو خجالتی کرد و حتی من برای رفتن به خونه ی اقوام قشقرق به پا میکنم و شاید پیش خودم هم گریه کنم که نمیام. چون خیلی برام عذاب آوره.شاید سالی کلا چهار پنج بار برم خونه ی اقوام.
که این موضوع قبلا هم نبوده و من همیشه خونه ی اقوام پلاس بودم
الان حدود دو سالی هست که محله و شهرمون رو عوض کردیم و اومدیم تهران.اما هیچ فرقی نکرده شاید بدتر هم شده باشه
دلیلش هم این نیست که چون شهرمون و عوض کردیم غریب شدم و ... چون قبلا هر یکی دو ماه یکبار میرفتیم تهران و اونجا من اصلا تو خونه بند نمیشدم و همش میرفتم بیرون .
الان من همش نشستم تو خونه پای کامپیوتر. یعنی کلا وقتایی که بیدارم فقط پای کامپیوترم.
وقتی بهم میگن برو بیرون ی چیزی بخر خیلی برام عذاب آوره چون اصلا حس خوبی ندارم . فک میکنم مردم ی جوری نگام میکنن با این که هیچ مشکلی ندارم و از لحاظ ظاهری و تیپ هم خیلی خوبم
توی مدرسه که از همه جا بیشتر عذاب میکشم و واقعا خیلی برام سخت و دردآوره که وقتی همه دارن با هم حرف میزنن من ساکت ی گوشه نشستم و همه به چشم ی بچه ی خجالتی و کم حرف و افسرده نگام میکنن و این موضوع رو هم همکلاسی ها هم بعضی از دبیر ها به روم میارن.
تنها مشکلی که فک میکنم از لحاظ جسمی دارم اینه که هیکلم نسبت به سایر بچه ها کوتاه تره و لاغر تر هستم. برا همین وقتی دعوایی میشه یا چیزی که باید از حق خودم دفاع کنم اصلا توش شرکت نمیکنم چون فک میکنم یهو دعوا میشه و من کتک میخورم و آبروم میره
که همین مشکل رشدم هم برای همین افسردگی هست. جدیدا شده چنتا از همکلاسی ها قدیمیم رو میبینم که از من کوتاه تر بودن و الان از من بلند تر شدن.
یک جلسه پیش روانشناس هم رفتیم. گفت چون خیلی به کامپیوتر علاقه داری باید بری گیم نت. اینجوری هم میری بیرون هم به علاقت میرسی و هم با هم سن و سال های خودت هستی.
من هم قبول کردم و حس خوبی داشتم.
ی گیم نت که رفتم دیدم همه بزرگتر از خودم هستن شاید 4 یا 5 سال و سریع راهمو کج کردم برگشتم خونه.
مشکل دیگه ای هم که دارم اینه که زود نا امید میشم و الان حدود 2 ماهه که قراره برم گیم نت ولی به خودم میگم بی فایدست و اینم مثل قبلیه.
لطفا اگه راهکاری دارید بگید.
مثلا توی یکی از تاپیک ها دیدم که یکی از کاربرا نوشته بودن شرکت در کلاس های تئاتر باعث ریختن خجالت و حل مشکل کم حرفی میشه.ولی فک نکنم توی این سن بتونم ثبت نام کنم.